«Δεν υπάρχει στα έργα του Ομήρου σελίδα που να είναι τόσο συναρπαστική όσο αυτό το σύγχρονο έπος του ελληνικού λαού. Η φοβερή καταστροφή της Σμύρνης το 1922, όπου οι νικητές Τούρκοι σκότωσαν αμέτρητες δεκάδες χιλιάδες Έλληνες και ανάγκασαν τους υπόλοιπους, εκατοντάδες χιλιάδες επιζώντες, να καταφύγουν αμέσως στην Παλιά Ελλάδα, δημιούργησε γι’ αυτό το μικροσκοπικό έθνος των πέντε εκατομμυρίων μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης, που αφορούσε την αιφνίδια εισροή ενός πρόσθετου, είκοσι πέντε τοις εκατό, του γηγενούς πληθυσμού, που είχε ανάγκη άμεσης περίθαλψης και στη συνέχεια μόνιμης αποκατάστασης. Αυτή την πρόκληση προς “τον ανθρωπισμό και την ευρηματικότητά της” η Ελλάδα την αντιμετώπισε με εξαιρετικά αξιοθαύμαστο τρόπο».